Jak Wytresować Smoka Wiki
Advertisement
Jak Wytresować Smoka Wiki
Podręcznik15

Smoki są wyjątkowymi stworzeniami, posiadającymi wiele charakterystycznych, czasami fantastycznych cech, jednak ich budowa nie do końca jest sprzeczna z rzeczywistością. Wiele z ich cech, takich jak technika lotu, budowa kości, produkcja ognia czy inteligencja występują naturalnie w przyrodzie.

Ogólna anatomia[]

Szkielet[]

Logika sugeruje, iż tak jak w przypadku ptaków smoki mają kości pneumatyczne, co oznacza, iż kości są puste w środku. Najważniejszą i oczywistą korzyścią płynącą z takiej budowy jest lżejszy szkielet, co ma ogromne znaczenie podczas lotu - smokowi łatwiej jest oderwać się od ziemi, a potem może dłużej i dalej szybować w powietrzu. Jednak według książki Guide to the Dragons, gatunkiem, który jako jedyny posiada pneumatyczny szkielet, jest Burzochlast.

Prócz tego, kościec wygląda jak typowy szkielet kręgowców, z jednym wyjątkiem - smoki mogą posiadać różną liczbę kończyn, wliczając skrzydła oraz łapy, od jednej pary (Drzewokos lub Szeptozgon) do sześciu (Królowa Ognioglist).

Ciekawa jest kwestia budowy czaszki smoków. Różnią się one budową i kształtem, jednak mają kilka cech wspólnych (choć są wyjątki). Praktycznie wszystkie gatunki mają róg na nosie (jedyne wyjątki to Oszołomostrach, Szybki Szpic i Nocna Furia) oraz przodozgryz - gdy szczęki smoka są zaciśnięte, zęby żuchwy są przed zębami szczęki.

Łuski[]

Smocze łuski różnią się od łusek innych gadów, gdyż nie tylko zapewniają ochronę mechaniczną i fizyczną, lecz także mają na celu zastraszenie wroga lub zachęcenie partnera podczas godów. Istnieją prawdopodobnie trzy typy łusek:

  • Regularne łuski (pokrywające prawie całe ciało z wyjątkiem oczu, paszczy i innych delikatniejszych elementów) - twarde płyty, często o ostrych krawędziach, odstające od ciała i zapewniające twardy pancerz; przykładem jest grzbiet Koszmara Ponocnika; występują one jednak u niewielu smoków;
  • Duże zgrubienia (przykładem są "łuski", doskonale widoczne na głowie lub łapach Szczerbatka) - twarde, okrągłe płyty, stanowiące część smoczej skóry;
  • Wypukłości (dobrze widoczne na przykład na szyi Szczerbatka lub na nogach Śmiertnika Zębacza) - pokrywają większość smoczego ciała, jest to po prostu chropowata faktura skóry.

W większości przypadków smocze łuski są ognioodporne, jednak istnieją pewne odstępstwa od tej normy. Niektóre gatunki w ogóle nie posiadają łusek, a jedynie nagą skórę, i z tego powodu są zmuszone tworzyć własny pancerz (Zbrojoskrzydły, Gnatochrup).

Skrzydła[]

Budowa smoczego skrzydła może przypominać budowę skrzydła nietoperza. Opiera się ona na silnych mięśniach, zaczepionych na mostku zwierzęcia (mostek znajduje się między żebrami i stanowi kościaną, płaską płytę, ustawioną prostopadle do płaszczyzny ziemi), które umożliwiają poruszanie skrzydłami - i zarazem latanie. Samo skrzydło jest skórzaną błoną, dość cienką, by nie stanowiła nadmiernego obciążenia, a jednocześnie dość grubą, by być odporna na uszkodzenia mechaniczne. 

W większości przypadków smocze skrzydło jest zbudowane podobnie do kończyn wszystkich kręgowców. Składa się z obręczy, ramienia, przedramienia i kości dłoni, jeżeli tak można je określić. Paliczki skrzydeł są wydłużone, stanowiąc rusztowanie dla błony, a kciuk jest zredukowany i nieprzeciwstawny.

Podczas lotu skrzydło układa się w taki sposób, by w przekroju tworzyło łukowaty, wybrzuszony do góry kształt. Takie ułożenie skrzydła zapewnia zróżnicowane ciśnienie nad i pod jego powierzchnią, a zarazem unoszenie się w powietrzu. Większość smoków posiada przynajmniej jedną parę skrzydeł, choć u niektórych są one jedynie w formie szczątkowej.

Funkcje[]

Prócz ich oczywistej funkcji, czyli umożliwiania latania, skrzydła często pełnią także funkcję:

  • Broni – na przykład skrzydła Drzewokosa mają ostre krawędzie, będące w stanie przecinać pnie drzew;
  • Osłony – na przykład skrzydła Śmiertnika Zębacza mają wytrzymałą, elastyczną i grubą błonę, dzięki czemu mogą odbijać rzucane w kierunku smoka ostre bronie;
  • Pomocy w poruszaniu się po ziemi – na przykład u Koszmara Ponocnika czy Mroziczorta.

Kształty[]

Skrzydła smoków występują także w wielu rozmaitych kształtach i wielkościach:

  • Zwyczajne skrzydła - tego typu skrzydła występują u większości gatunków, u wielu są dość duże w stosunku do reszty ciała (Tajfumerang, Drzewokos, Nocna Furia, Burzochlast), lecz u niektórych maleńkie (Szeptozgon, Gronkiel).
    • Niektóre z tego typu skrzydeł mają trójkątny kształt, a paliczki, zamiast ze szponu, wyrastają z nasady skrzydła.
  • Poszarpane na końcówkach - występują u przedstawicieli gatunku Marazmor, trudno wyróżnić w nich paliczki oraz ogólną konstrukcję mięśni skrzydeł, możliwe że skrzydła są zbudowane podobnie to ptasich, posiadają jedynie szczątkowe kości paliczków i śródręcza albo też kości palców są zrośnięte, tworząc przedłużenie skrzydła.
  • Jednolite płaty skórne - takie można zobaczyć u Raziprąda, które bardziej pełnią rolę płetw, aniżeli skrzydeł. Budową bardzo podobne do płetw diabła morskiego.

Łapy[]

Większość smoków posiada przynajmniej jedną parę łap, które pozwalają smokowi bezpiecznie lądować i poruszać się po ziemi. Wiele gatunków posiada tylko jedną, lecz bardzo umięśnioną parę łap, a jeszcze więcej cztery łapy, wszystkie o zbliżonej wielkości. Nieliczne smoki mają jedną parę małą, niepomagającą w chodzeniu ani lataniu, a jeszcze inne (jak np. Drzewokos czy Szeptozgon) nie posiadają ich wcale.

Ogon[]

Praktycznie wszystkie smoki posiadają ogony. Zwykle są one długie i giętkie, jednak istnieją wyjątki, np. Gronkiel, Ogniołyk i Miażdżytłuk Kafar, u których są one niezwykle krótkie, w formie zbliżonej do kulistej - stanowią jeden z trzech segmentów ciała. W przypadku Nocnych Koszmarów ogon jest niedługim, sztywnym elementem ciała.

U niektórych gatunków ogon może być zakończony lotkami (Nocna Furia, Burzochlast) u innych maczugą (Czerwona Śmierć, Ostrykieł) lub żądłem (Szybki Szpic, Potrójny Cios), u jeszcze innych może nie mieć żadnego zakończenia, a być prostym przedłużeniem tułowia (Wandersmok, Szeptozgon, Gromogrzmot).

Podstawowe funkcje ogona:

  • Ster - umożliwia zmiany kierunku podczas lotu i zapewnia stateczność w powietrzu. Uszkodzenie ogona uniemożliwia smokowi wzniesienie się w powietrze.
  • Napęd - u niektórych smoków, np. u Szeptozgona, ruchy ogona pozwalają przemieszczać się w powietrzu.
  • Przeciwwaga dla tułowia i głowy - pozwala niektórym smokom przemieszczać na dwóch łapach po lądzie np. u Szybkiego Szpica czy Śmiertnika Zębacza.
  • Podpora - wiele smoków podpiera się ogonem gdy chce przyjąć postawę wyprostowaną.
  • Broń - większość smoków używa ogona do walki wręcz jako broni dodatkowej. U niektórych smoków jest to wręcz broń główna (Zbiczatrzasł, Szybki Szpic) lub preferowana (Szeptozgon). Niektóre smoki mogą używać ogonów do walki dystansowej poprzez wystrzeliwanie kolców (Śmiertnik Zębacz, Szeptozgon, Zbiczatrzasł)
  • Dodatkowa kończyna - niektóre gatunki smoków, jak Zmiennoskrzydły czy Królowa Ognioglist mają ogon chwytny pozwalający na podnoszenie różnych obiektów.
  • Żądło - u Szybkiego Szpica lub Potrójnego Ciosa ogon zakończony jest żądłem wprowadzającym do ciała ofiary paraliżujący jad.

Mózg[]

Mózgi smoków są z pewnością bardzo dobrze rozwinięte. Oprócz swojej inteligencji oraz posiadania unikalnych cech osobowości, smoki mają różnorodne i niezawodne przystosowania do środowiska, w którym żyją. Posiadają bardzo rozwinięte zmysły wzroku, słuchu, smaku, węchu oraz czucia, a nieliczne potrafią wychwytywać (lub wytwarzać) między innymi ultradźwięki i inne drgania, niesłyszalne dla człowieka. Przykładem może być Oszołomostrach, który specyficznymi sygnałami, powodujące otumanienie i swego rodzaju hipnozę, dociera do umysłów wszystkich smoków, te zaś wychwytują je i ich słuchają.

Bardzo silnie został wykształcony instynkt, pozwalający smokom na polowanie oraz ucieczkę przed drapieżnikami. Większa część ich mózgu jest więc przystosowana do zapewnienia smokowi bezpieczeństwa w jego środowisku. 

Nocna Furia, a być może także inne gatunki, posiada zdolność echolokacji, dzięki której potrafią wytworzyć trójwymiarowy obraz w zupełnej ciemności na podstawie wysłanych i odbitych od przeszkód ultradźwięków.

Raziprąd i Wandersmok również posiadają podobną zdolność, tyle że opierającą się na wykrywaniu pola elektrycznego (elektrolokacja). Dzięki temu mogą lokalizować organizmy żywe.

Oczy[]

Większość smoków posiada doskonały wzrok, dzięki któremu są w stanie dostrzegać więcej szczegółów ze znacznie większych odległości niż człowiek. Oczy budową przypominają kocie (u większości). Wyjątkiem jest tu Szeptozgon, który ma słaby wzrok i słabo rozwinięte źrenice, które nie przepuszczają dobrze światła i uniemożliwiają dobre widzenie. Jego oczy są też wrażliwe na silne oświetlenie - wszystko to jest spowodowane podziemnym trybem życia smoka. Bardzo ciekawym przypadkiem jest Mroziczort. Smok ten widzi nie w paśmie widzialnym, a w podczerwieni - nie dostrzega kolorów, tylko sygnatury termiczne otoczenia, podobnie jak liczne gatunki węży.

Procesy życiowe[]

Latanie[]

Pikna scenka lot czkawka szczerbatek jws2

szybująca Nocna Furia

Podstawową cechą wyróżniającą smoki spośród innych gadów jest umiejętność latania. Umożliwiają to skrzydła; prawdopodobnie lekkie gazy np: metan, wodór, używane do produkcji ognia, ułatwiają smokom latanie, być może na skutek obecności dodatkowej pary narządów, tak zwanych pęcherzy lotnych, przechowujących te lżejsze od powietrza gazy. Mechanizm latania jest taki sam jak w przypadku ptaków czy nietoperzy - wykorzystywana jest różnica ciśnień nad i pod skrzydłem. Ma ono łukowaty w przekroju kształt, przez co jego górna powierzchnia jest nieco większa od dolnej. Struga powietrza, trafiając na krawędź skrzydła, rozdziela się na dwie strugi - jedna z nich płynie nad skrzydłem, dłuższym torem, który musi pokonać w takim samym czasie, co dolna struga, pokonująca krótszą drogę. By zachować równowagę, górna struga porusza się szybciej, przez co nad skrzydłem tworzy się podciśnienie, "zasysające" skrzydło w górę. 

Smoki o dużych skrzydłach mogą latać szybciej przy mniejszym wysiłku, a także dość długo szybować bez machania skrzydłami. Inne, jak np. Gronkiel, o ciężkim ciele i maleńkich skrzydłach, poruszają nimi bardzo szybko, mają za to lepszą zwrotność i mogą poruszać się w różnych kierunkach, między innymi w bok i tył. Mechanizm lotu tego smoka przypomina mechanizm lotu kolibra. Smok posiada też prawdopodobnie większe od przeciętnych pęcherze lotne, które umożliwiają mu lot. 

Zianie ogniem[]

Krzyż Berk Osobny artykuł: Różnorodność smoczego ognia

Gaz-wybuch-Wandersmok cz1

podpalany gazem ogień

Prawie każdy gatunek zieje specyficznym rodzajem ognia, a mechanizmy jego powstawania są bardzo różnorodne. Większość smoków zieje pomarańczowymi, gorącymi płomieniami, a w związku z nimi posiada gaz, który podpala. W przypadku Zębiroga Zamkogłowego jedna głowa zieje wyłącznie gazem, zaś druga wytwarza iskry, przez co każda z osobna jest pod tym względem zupełnie bezużyteczna. Jednak reszta gatunków wydobywa gaz ze swojej gardzieli, który w tym samym miejscu podpala iskrami i dzięki temu może ziać ogniem.

Gaz jest prawdopodobnie tym samym gazem, który wytwarzają wszystkie żyjące stworzenia, czyli będący mieszaniną węglowodorów takich jak metan. W jamie gębowej są wydzielane także (lub smok po prostu je pobiera z otoczenia) niewielkie ilości krzemienia i markasytu (odmiana siarczku żelaza) - pocieramy krzemieniem o metal i mamy iskrę, która w połączeniu z alkanami daje ogień.

Prócz tego, część smoków z klasy ognistej posiada zdolność podpalenia swojego ciała. Według Sączysmarka, jest to spowodowane faktem, iż skóra smoka pokryta jest jego śliną, jednak jest to mało prawdopodobna teoria. Bardziej prawdopodobne jest to, że w skórze znajdują się gruczoły, wydzielające substancje o niskiej temperaturze zapłonu. Z tych samych korzystają kaskaderzy, do wykonywania popisowych numerów z płonącymi kombinezonami.

Lawa Sztukamięs

lawa Gronkiela

Niektóre smoki z klasy kamiennej, jak Gronkiel czy Ogniołyk, mają inny mechanizm wytwarzania ognia. Nie zieją one płomieniami, lecz plują półpłynną lawą. Smoki te pożerają kamienie, które są w żołądku stapiane, możliwe że pod wpływem kwasu żołądkowego oraz mięśni powodujących zacisk żołądka i tarcie, doprowadzając do temperatury prawdopodobnie lekko powyżej temperatury krzepnięcia czyli w zależności od materiału do 600 stopni Celsjusza, co też jest wyjaśnieniem dla faktu, że nie każdy kamień może być stopiony przez te gady. Smoki, żeby się nie spalić od środka, mogą mieć grube ścianki żołądka, słabo przewodzące ciepło, pokryte krzemionką (chodzi o temperaturę topnienia), wcześniej spożytą lub wytworzoną.

Warto tutaj wspomnieć, że w zależności od rodzaju zjedzonego kamienia, wypluwana lawa może przyjąć różną postać. Jednym z produktów stopu kamieni jest gronklowe żelazo.

Bewildebeast i coś czym zieje

zamarzająca woda wypluwana przez Oszołomostracha

Jednak istnieją też inne typy ognia. Jednym z nich jest lód, którym może strzelać Oszołomostrach. Ze względu na środowisko morskie, zamieszkiwane przez smoka, prawdopodobnie pochłania on ogromne ilości wody, które są w żołądku podgrzewane poprzez kwas żołądkowy i podczas plucia, są traktowane silnymi strumieniami dwutlenku węgla, który może być magazynowany, zamiast wydalany z organizmu podczas procesu wymiany gazowej, przez co na skutek zwykłej fizyki powoduje bardzo szybkie obniżenie temperatury i powstanie lodu.

Parzypluj

podgrzewana w brzuchu woda Wrzeńca

Wodą "zieją" także Wrzeńce. Posiadają pojemny żołądek oraz podgardle, w którym gromadzą wielkie ilości wody, podgrzewane na tej samej zasadzie, co stapiane kamienie u Głazożernych - w brzuchu wytwarzana jest ogromna temperatura, prawdopodobnie na skutek obecności silnego kwasu żołądkowego.

Wandersmok15

błyskawice Wandersmoka

Wandersmok czy Shockjaw plują, krótko mówiąc, wyładowaniami elektrycznymi, które mają na celu sparaliżowanie ofiary. W przypadku Wandersmoka, gatunek ten podczas burzy przyciąga do siebie padające z nieba pioruny (najprawdopodobniej jego skóra naładowana jest kationami), które absorbuje i gromadzi energię elektryczną w swoim ciele. Wandersmok potrafi pokryć swoją skórę niewielkimi piorunami, co jest skutkiem obecności elektocytów w skórze, jak również ziać nimi, prawdopodobnie wykorzystując różnice potencjałów elektrycznych pomiędzy smokiem a celem. Ogień Shockjawa nie został dobrze poznany, jednak możliwe, że działa on na tej samej zasadzie.

Plazma

plazma Nocnej Furii

Specyficznym typem ognia dysponuje Nocna Furia. Nie strzela ona typowym ogniem, lecz prawdopodobnie mieszaniny ciekłych węglowodorów z domieszką potasu, powodującego zapłon całej mieszaniny i jej barwę, w wyniku kontaktu z parą wodną zawartą w powietrzu. Lotne węglowodory, a dokładnie ich opary są wybuchowe, co może tłumaczyć opóźniona eksplozja pocisku.

Flightmare2

paraliżujący ogień Marazmora

Bardzo ciekawy jest "ogień" Marazmora. Smok wydziela chmurę lotnej substancji, powodującej tymczasowy paraliż. Przypuszczalnie gad nie pluje substancją palną, lecz jadem, w którego skład wchodzą cytotoksyny (neurotoksyny). Substancje te atakują układ nerwowy, w skutek czego dochodzi do paraliżu oraz problemów z oddychaniem, co zaś wywołuje paniczne próby zaczerpnięcia powietrza i napady strachu, w wyniku działalności toksyn przypuszczalne jest omdlenie, lecz nie śmierć - Marazmor nie dysponuje ich wystarczającą ilością, by tego dokonać.

Najbardziej śmiercionośnym "typem ognia" jest kwas Zmiennoskrzydłego. Można prawie ze stuprocentową pewnością stwierdzić, że kwas, którym pluje, albo jednym z mieszanki kwasów, jest kwas solny, ponieważ naturalnie występuje w żołądkach zwierząt. Gad najprawdopodobniej powoduje wymioty, w ten sam sposób wydzielając substancję. Wiąże się to z tym, że przypuszczalnie żołądek gada jest większy od przeciętnych dla tej wielkości stworzeń, ponieważ mniejszy żołądek oznaczałby mniejszą ilość splunięć - przypuszczalnie dla tej wielkości smoka wynosiłaby około 3, a wynosi ona 10. Dodatkowo kwas posiada dziwną właściwość, a mianowicie świeci w ciemności, jest też nietrwały. Splunięty z dużej odległości jest mniej groźny lub praktycznie nieszkodliwy.

Zobacz też[]

Pojęcia związane ze smokami
Ogólne SmokiTresura smokówSłabości smokówAlfa
Anatomia Anatomia smokówRóżnorodność ubarwienia smokówRóżnorodność smoczego ognia
Etapy rozwoju Smocze jajaSmocze pisklętaTytaniczne smoki
Advertisement