Blog użytkownika:Black Heart Hunter/Srebrnik Północny

Srebrnik Północny
Informacje podstawowe
Typ ognia	pociski ciekłego azotu
Tresura	tak
Sposób tresury	obronić przed niebezpieczeństwem
Wygląd
Barwa	srebrna bardzo rzadko zdarzają się Srebrniki tzw. odmiany ciemnej, mają one błękitne i fioletowe elementy
Główne cechy	duże błoniaste skrzydła, błony za głową, kolce wzdłuż kręgosłupa
Rozpiętość skrzydeł	4 metry
Statystyki
Atak	27
Szybkość	19
Obrona	13
Moc ognia	15
Liczba splunięć	7
Trucizna	0
Zacisk szczęk	17
Spryt	18

Srebrnik Północny (ang. Nothern Silverer) - Smok samotnik zamieszkujący tereny Arktyki i niekiedy Syberii.

Wygląd

Smoki te są stosunkowo dużymi zwierzętami. Osiągają długość około 5 metrów. Mają potężne, błoniaste skrzydła i długi ogon, zakończony dwupłatową lotką. Występują głównie w barwie srebrnej, jednak niezwykle rzadko występują Srebrniki odmiany ciemnej, mają one fioletowe i błękitne elementy ciała. Całe ich ciało jest pokryte drobnymi łuskami, odbijającymi słońce. Tworzą one cienką, lecz niezwykle wytrzymałą zbroję. Wzdłuż kręgosłupa, od podstawy szyi do czubka ogona, ciągnie się rząd śnieżnobiałych kolców. Smoki mogą je wedle uznania postawić, lub położyć wzdłuż ciała. Srebrniki mają dość krótkie, lecz silnie umięśnione łapy, zakończone ostrymi pazurami. Używają ich by wspinać się po lodowcach oraz do polowań.

Ich pysk jest wydłużony, zakończony ledwo widocznym rogiem nosowym. Szczęka jest długa, zęby są zagięte do środka, przez co wręcz niemożliwe jest rozwarcie mu paszczy, kiedy już coś ugryzie. Język jest długi pokryty wieloma maleńkimi haczykami, które bez problemu zdzierają skórę ze zwierzyny. Z tyłu głowy, po jej dwóch stronach, znajdują się dwie błony. Chronią one uszy smoka przed lodowatym wiatrem oraz dodatkowo wzmacniają słuch.

Smoki te mają dwie powieki - właściwą i wewnętrzną. Powiekę właściwą zamykają, kiedy kładą się spać, natomiast powieka wewnętrzna jest jedynie cienką, przezroczystą błoną. Niemal zawsze jest zamknięta, służy ochronie oka przed wiatrem, śniegiem i lodem oraz przed wodą w czasie pływania. Tęczówki Srebrników są najczęściej błękitne lub fioletowe, rzadziej zdarzają się szare bądź srebrne.

Siedlisko

Srebrniki zamieszkują przede wszystkim Arktykę. Najliczniej występują na Grenlandii, Archipelagu Arktycznym, Svalbardzie, Nowej Ziemi, Syberii oraz na Alasce. Pojedyncze osobniki można spotkać w Górach Skandynawskich oraz Kordylierach, lecz jest ich bardzo niewiele.

Dieta

Smoki te preferują mięso, najczęściej są to foki. Kiedy polują na lądzie, atakują z ukrycia. Dzięki swojej barwie, wtapiają się w śnieg i czołgając się podchodzą do ofiary tak blisko jak tylko mogą. Następnie wyskakują z kryjówki podlatując kawałek na skrzydłach, po czym jak najszybciej zagryzają zdobycz.

Kiedy polują na foki w wodzie, wpierw szukają ofiary z powietrza, zataczając kręgi nad oceanem. Jak ją dostrzegą, składają skrzydła, po czym z wysokości około 50 metrów, pikują do wody i starają się złapać zdezorientowane foki. Tej samej metody używają podczas polowania na ryby, jednak starają się tego unikać. Srebrniki nie lubią ryb, jedzą je jedynie w czasie największego głodu.

Prócz tego, najsilniejsze osobniki polują na niedźwiedzie polarne, które są powszechnie uważne za przysmak. Nie zawsze atak jest udany, nieraz zdarzają się przypadki, kiedy to smoki giną. Jednak, jeśli Srebrnikowi uda się zabić niedźwiedzia, nie zostawia nic, co nadawałoby się do jedzenia. Na początku zjadają mięśnie piersiowe ssaka, na koniec zostawiają serce.

Zachowanie i tresura

Srebrniki są zwierzętami bardzo terytorialnymi, obszar kontrolowany przez jednego samca może obejmować od 100 do nawet 1000 hektarów. Każdy smok uważnie pilnuje swojego terenu. Zdarza się, że jakiś osobnik naruszy granice innego, przez nieuwagę, bądź celowo, na przykład z braku wystarczającej ilości pożywienia na jego własnym obszarze. Dochodzi wtedy do krwawych walk, które toczą się dopóki jeden ze smoków nie zginie. Zwycięzca przejmuje wtedy kontrolę nad terytorium przeciwnika. Smoki te sypiają od 4 do 5 razów na dobę, za każdym razem po około dwie godziny. Na czas snu wykopują jamę w śniegu, w której się chowają. Przez resztę dnia najczęściej polują, patrolują swoje terytorium i pływają.

Srebrniki są mściwe i bardzo pamiętliwe. Potrafią chować urazę przez wiele lat. Kiedy ponownie spotkają się ze swym wrogiem konflikt jest rozstrzygany w walce.

Srebrniki łączą się w pary tylko na okres godowy, który trwa od początku lipca do końca sierpnia. Samica zwróci uwagę na innego smoka jedynie, jeśli ten przyniesie jej serce niedźwiedzia polarnego. Jaja srebrników są idealnie owalne i niewiarygodnie twarde. Są jasnobłękitne, poprzecinane siecią drobnych, czarnych żyłek. Przez cały czas utrzymują temperaturę około -45^oC. Po złożeniu jaj rodzice układają je w jamie wykopanej w śniegu razem z kilkoma zamrożonymi rybami, po czym odlatują. Młode wykluwają się po siedmiu miesiącach od złożenia jaj. Poza rozmiarami, nie różnią się niczym od dorosłych smoków. Od razu po wykluciu muszą się nauczyć dbać same o siebie. Zostawionych przez rodziców ryb nie starcza dla wszystkich młodych, przez co już wtedy zaczynają walczyć między sobą. Średnio przeżywają dwa lub trzy smoki z pięciu.

Srebrnika jest niezwykle trudno wytresować, jedynym znanym sposobem jest obronienie go przed niebezpieczeństwem. Istnieje wtedy szansa, że smok nie zabije nas od razu, lecz wpierw zaczeka na to, co chcemy mu przekazać. Warto wtedy dać mu kawałek niedźwiedziego mięsa, w ostateczności foczego. Jednak ta metoda nie zawsze działa.

Moce i umiejętności

Ogień: Srebrniki zieją ciekłym azotem (ciecz o temperaturze ok. -200^oC). Azot przybiera formę płynu, który wylewa się ze smoczego pyska, lub pocisku, który smok może wystrzelić z ogromną prędkością.

Szybkość: Smok rozwija prędkość do 200km/h.

Wytrzymałość: Lecąc bez pośpiechu jest w stanie spędzić w powietrzu do 18 godzin.

Zwinność: są zwinne, zarówno na ziemi, jak i w powietrzu. Potrafią wykonać wiele manewrów i uników, dzięki silnym i elastycznym skrzydłom.

Wyczulone zmysły: Oczy umieszczone po bokach głowy zapewniają szerokie pole widzenia. Smok ma niezwykły węch, są zwłaszcza wyczulone na krew. Błony z tyłu głowy zapewniają ochronę uszom oraz wyłapują nawet najlżejsze drgania powietrza i wody.

Pływanie: świetnie pływają, odpychają się od wody błoniastymi skrzydłami, natomiast ogon służy za ster.

Inteligencja: Smoki te oprócz doskonałej pamięci dysponują też sprytem i zdolnością twórczego myślenia. Nauczyły się zastawiać pułapki na swoje ofiary oraz inne smoki. Potrafią też uczyć się na błędach.

Duże płuca: Srebrniki dużo czasu spędzają pływając, przez co z czasem wykształciły się u nich spore płuca. Dzięki temu potrafią wstrzymać oddech nawet na półtorej godziny. Jest to również przydatne w czasie latania, gdyż wraz ze wzrostem wysokości, zmniejsza się ilość tlenu w powietrzu, co dla stworzeń o małych płucach, mogłoby być problemem.

Odporność na różne ciśnienia: Są w stanie wytrzymać wysokie, jak i niskie ciśnienie. Pozwala im to na głębokie nurkowanie, oraz na latanie w górnych warstwach atmosfery.

Mocny szkielet: W kościach tych smoków znajduje się specjlny związek chemiczny, który nadaje im niezwykłą twardość i elastyczność. Dzięki temu och kkości nie pękają w czasie walk.

Ciekawostki

• Tylko połowa młodych Srebrników przeżywa pierwsze trzy godziny swojego życia.
• Raz do roku wszystkie Srebrniki gromadzą się na Alasce by zapolować na Wieloryba. Na ten czas zostają zawieszone wszystkie spory i waśnie. Odbywa się to 22 grudnia, w przesilenie zimowe.
• Aby zregenerować splunięcia smok musi zjeść trochę śniegu. Właśnie z tego powodu tak rzadko oddalają się od rejonów arktycznych.
• Mają bardzo miękką skórę w okolicach gardła.
• Ich oczy są zaopatrzone w dwie powieki.
• Przed wykluciem kolce na grzbiecie i ogonie są położone wzdłuż ciała.
• Istnieje niezwykle rzadka, tzw. ciemna, odmiana Srebrników. Elementy ich ciała są fioletowe i błękitne. Są to przede wszystkim błony na skrzydłach, podbrzusze oraz niektóre łuski. Podobno są łagodniejsze od klasycznych Srebrników.

Znani przedstawiciele

• Isenstar

Galeria

Odmiana ciemna

Dwa Srebrniki nie próbujące się pozabijać, czyli raczej rzadki widok. Z trochę dziwnymi tylnymi łapami, bo zapomniałam, jak je rysowałam (facepalm).