Słabości smoków — są to czynniki, które w jakiś sposób osłabiają smoki, upośledzając ich zdolności percepcji, a także umiejętność ataku czy obrony. Mogą to być zwierzęta i ich metody działania, rośliny i wywoływane przez nie efekty, również chorobowe, bądź czynności wykonywane wobec samych smoków. Słabości te są wspólne dla wszystkich gatunków, choć od niemal wszystkich są wyjątki. Prócz tego, niektóre gatunki smoków mają własne, charakterystyczne tylko dla siebie słabości (są one omówione w artykułach danych gatunków).
Słabości mają ogromne znaczenie, zarówno dla ludzi (smoczych treserów oraz łowców), jak i dla samych smoków.
Niektóre słabości powodują dolegliwości lub choroby i z tego powodu są dla smoków szkodliwe. Inne skutkują uśpieniem czujności, przez co smok staje się mniej niebezpieczny - to z kolei można wykorzystać do bezpiecznej konfrontacji, a także tresury czy złapania smoka. Jeszcze inne czynniki powodują po prostu uczucie przyjemności, co jest istotnym narzędziem w rękach jeźdźców, chcących zadowolić swoje smoki. Są również słabości wykorzystywane przez inne smoki oraz takie wynikające ze smoczej anatomii.
Zwierzęta[]
Węgorz[]
Osobny artykuł: Węgorz
Smoki nie przepadają za węgorzami i zaciekle się przed nimi bronią. Wynika to z faktu, iż zjedzenie węgorza powoduje u nich chorobę - węgorzą grypę. Nie dotyczy to jednak wszystkich węgorzy, a jedynie ich zmorokrwistej odmiany. Antidotum na chorobę jest mieszanka różnych roślin.
Na węgorze są odporne Tajfumerangi, które żywią się nimi.
Paszczon[]
Osobny artykuł: Paszczon
Paszczon jest pasożytem, który sam przypomina maleńkiego smoka, jest jednak swego rodzaju pijawką. Paszczony zwykle atakują jednego smoka grupą liczącą kilka osobników. Pasożyty wczepiają się w skórę smoka, a następnie wpuszczają do jego krwiobiegu jad, powodujący zdziczenie zwierzęcia. Przestaje on rozpoznawać przyjaciół, z paszczy zaczyna wyciekać świecąca ślina, źrenice zwężają się. Pasożyty zwalczyć może sól bądź słona morska woda - Paszczony nie przepadają za nią i opuszczają ciało smoka.
Rośliny[]
Smoczymiętka[]
Osobny artykuł: Smoczymiętka
Smoczymiętka jest podobną do zwykłej trawy rośliną, pierwszą słabością smoków poznaną przez wikingów z Berk. Smoki traktują ją jako rarytas, w którym lubią się wytarzać oraz który lubią wąchać, nie spożywają jej jednak. Smoczymiętka powoduje rozkojarzenie smoków. Stworzenia stają się potulne i nieszkodliwe, często po kontakcie z rośliną kładą się na grzbiecie. U nieco bardziej odpornych smoków, roślina powoduje po prostu uspokojenie agresywnego charakteru bądź uciszenie hałaśliwych gatunków.
Smokiem odpornym na działanie smoczymiętki jest Szeptozgon.
Niebieski oleander[]
Osobny artykuł: Niebieski oleander
Kwiat o niebieskich płatkach, znany jako niebieski oleander, jest groźny dla smoków. Powoduje u nich chorobę przypominającą ludzką grypę bądź przeziębienie. Antidotum na chorobę jest jad Wrzeńca.
Wrzeniec jest również jedynym gatunkiem odpornym na działanie kwiatu.
Smoczy korzeń[]
Osobny artykuł: Smoczy korzeń
Smoczy korzeń to rzadka roślina o negatywnym działaniu na smoki. Kontakt z nią powoduje, że smoki stają się agresywne i skłonne do walki. Wszystkie smoki, w pobliżu których znajduje się korzeń, zaczynają walczyć ze sobą. Antidotum na działanie korzenia jest po prostu zabranie go z dala od smoków.
Istnieje również druga strona działania rośliny. Korzeń może bowiem zostać podany smokowi w formie skondensowanego roztworu bezpośrednio do krwiobiegu. Powoduje wtedy nagłą dezorientację zwierzęcia, które traci koordynację, zdolność lotu i jest chwilowo oszołomione. Otępienie mija po dłuższym czasie, a żeby przyspieszyć ten proces, można podać smokowi specjalne antidotum.
Jedynymi smokami odpornymi na smoczy korzeń w jakiejkolwiek formie są Gronkle.
Owoc harmonii[]
Osobny artykuł: Owoc harmonii
Jest to owoc, który swoim działaniem przypomina w pewnym stopniu smoczymiętkę. Ma on na celu nieinwazyjne unieszkodliwienie smoków, a ściślej mówiąc, ich uspokojenie bądź złagodzenie ich charakteru. Nakarmiony nim smok traci chęć do walki, przestaje być agresywny, jeśli przedtem był, a nawet traci wszelką energię i zapał bojowy.
Łatwo jednak przełamać jego działanie, ponieważ udało się to wszystkim smokom jeźdźców, gdy pojawiła się konieczność podjęcia walki i ocalenia ich.
Smocza winorośl[]
Osobny artykuł: Smocza winorośl
Ta przypominająca winorośl kolczasta, szybko rozwijająca się roślina jest trująca dla ludzi oraz zabójcza dla smoków. Jest podwójnie niebezpieczna, nie tylko ze względu na swoje trujące właściwości, ale również błyskawiczne tempo wzrostu, sprawiające, że nawet niewielki jej fragment jest w stanie rozrosnąć się w przeciągu chwili i uwięzić niczego niespodziewające się zwierzę, uniemożliwiając mu ucieczkę przed trucizną. Jedynym ratunkiem dla poszkodowanego gada jest pomoc młodych smoków z gatunku Silkspanner - przegryzają one pędy, uwalniając ofiarę, a także wyciągają truciznę z jej ciała lub neutralizują ją za pomocą śliny.
Silkspannery są również jedynymi smokami, którym nie szkodzi smocza winorośl, a wręcz jest ona ich podstawowym pożywieniem.
Smoki[]
Kontrola Oszołomostracha[]
Osobny artykuł: Oszołomostrach
Oszołomostrach jest jedynym gatunkiem, który jako alfa może w pełni kontrolować wszystkie podległe mu smoki i te praktycznie nie mogą się przeciwstawić. O ile alfy poszczególnych gatunków bądź inni smoczy liderzy po prostu stoją na czele stada, o tyle Oszołomostrach wydaje z siebie głębokie dźwięki, przejmujące zupełnie kontrolę nad smokami i odbierające im wolną wolę. Smok znajdujący się pod działaniem rozkazów Oszołomostracha ma zwężone źrenice i wypełnia wszystkie polecenia przekazane mentalnie przez alfę. W takiej sytuacji smok zupełnie traci własną świadomość i jest skłonny robić rzeczy, których normalnie nigdy by się nie dopuścił.
Na hipnozę Oszołomostracha odporne są wszystkie pisklęta, co widać na przykładach młodych Szponiaków i Zbiczatrzasłów.
Jedynym dorosłym smokiem, któremu udało się sprzeciwić kontroli Oszołomostracha, jest Nocna Furia, a konkretnie Szczerbatek, którego ocaliła przyjaźń ze swoim jeźdźcem.
Wrzask Krzykozgona[]
Osobny artykuł: Krzykozgon
Albinoska odmiana Szeptozgona potrafi wydać z siebie ryk, który ogłusza i oszałamia inne smoki. O ile dla ludzi krzyk ten jest po prostu trudny do zniesienia, o tyle smoki pod jego wpływem ogarnia paraliż, tracą nad sobą kontrolę i zdarza się, że nie są w stanie dłużej utrzymać się w powietrzu.
Śpiew Śmiercipieśnia[]
Osobny artykuł: Śmiercipieśń
Śmiercipieśń swoją nazwę zawdzięcza pięknemu, acz groźnemu dla innych smoków śpiewowi. Wszystkie słyszące go gady wpadają w swego rodzaju trans objawiający się zwężeniem źrenic i ślepym podążaniem w kierunku źródła pieśni. Gdy zwierzę zbliży się dostatecznie, zostaje zaatakowane przez Śmiercipieśnia i uwięzione w bursztynowym kokonie.
Jedynym gatunkiem odpornym na działanie śpiewu Śmiercipieśnia jest Gromogrzmot, który ze względu na własny głośny ryk ma nieco słabszy słuch od innych gatunków, dlatego nie ulega śpiewowi tak łatwo. Poza tym, na śpiew Śmiercipieśnia, dokładnie Garffiljorga, uodporniła się także Wichura. Dzięki częstemu obcowaniu ze smokiem przyzwyczaiła się do dźwięku i nie wpływa on na nią hipnotyzująco.
Działanie śpiewu można także zneutralizować, zatykając smokom otwory słuchowe zatyczkami z mchu.
Bursztyn Śmiercipieśnia[]
Jedną z taktyk walki Śmiercipieśnia jest również plucie płynnym bursztynem, który po wystrzeleniu w stronę człowieka bądź innego smoka zastyga na ofierze, unieruchamiając ją. Śmiercipieśń pozostawia ofiarę na śmierć albo pożera żywcem.
Jedynym smokiem, którego skóra jest odporna na bursztyn, gdyż ten po prostu do niej nie przylega, jest Ślizgochlast.
Jad Śmierciozaura[]
Osobny artykuł: Śmierciozaur
Śmierciozaur wyposażony jest w kolec jadowy na końcu ogona. Aplikowana nim toksyna może się okazać śmiertelna zarówno dla smoków, jak i ludzi, jednak w małych dawkach substancja ta działa na gady otępiająco, niczym hipnoza Oszołomostracha - stają się bezwolne i posłuszne podmiotowi, który zaaplikował im jad.
Jad Szybkiego Szpica[]
Osobny artykuł: Szybki Szpic
Szybkie Szpice posiadają na końcu ogonów kolce jadowe, zawierające silną neurotoksynę. Nawet niewielka ilość tego jadu z łatwością paraliżuje zarówno smoki, jak i ludzi. Młode osobniki mają jad słabszy niż dorosłe, powodujący jedynie częściowy paraliż. Nie jest znane antidotum na działanie jadu, paraliż ustępuje sam po pewnym czasie, nie powodując większych szkód.
Obiekty[]
Świecący punkt[]
Jedną z najwcześniej odkrytych słabości smoków jest poruszający się świecący punkt. Podobnie jak koty, smoki lubią gonić za światełkiem, które przypomina poruszającego się szybko insekta, lecz tak naprawdę jest tylko złudzeniem. Smoki bardzo łatwo rozkojarzyć, odwracając ich uwagę świecącym punktem i poruszać nim tak, aby smok podążał za nim. Aby stworzyć punkt świetlny, wystarczy odbić światło słoneczne czymś metalowym i nakierować światło w okolicę smoka.
Ze względu na wstręt do światła nielicznych gatunków jasny obiekt nie zainteresuje między innymi Szeptozgona oraz Piaskowej Zjawy.
Specyficznie natomiast reaguje na światło Krzykozgon - albinoska odmiana Szeptozgona. Za młodu plama światła go wabi, jednak już starszego osobnika jedynie rozwściecza i prowokuje.
Martwa strefa[]
Choć według Pyskacza Gbura w filmie Jak wytresować smoka każdy smok posiada swoją martwą strefę - czyli kąt, pod którym smok nic nie widzi, ponieważ nie sięga tam jego wzrok - tylko Śmiertnik Zębacz jest znany z tego, że posiada martwą strefę dokładnie naprzeciw jego nosa. Chociaż pojęcie to nie pojawia się nigdzie potem w kontekście żadnego smoka, możliwe, że wiele z nich posiada martwą strefę na przykład pod brzuchem bądź z tyłu.
Anatomia[]
Brak ognioodporności[]
Chociaż każdy smok ma ognioodporną skórę, atut ten nie dotyczy wnętrzności smoka. Smok, który zostanie trafiony nie swoim ogniem w otwartą paszczę, może zostać na chwilę spowolniony, a w ekstremalnych przypadkach uśmiercony. Działanie strzału zostaje spotęgowane, gdy atakowany smok sam ma zamiar zionąć ogniem i wydobywa gaz z wnętrza paszczy. Trafienie w ową chmurę gazu obcego pocisku prowadzi do jego przedwczesnego zapłonu i eksplozji, która zamiast wytworzyć się u wylotu paszczy, następuje znacznie głębiej, bliżej przełyku.
Czynności[]
Drapanie po szyi[]
Smoki uwielbiają drapanie po szyi, a zwłaszcza na spodzie paszczy, w miejscu, gdzie szyja łączy się z głową. Wiadomo, że sztuczka ta działa na pewno na Nocną Furię i Śmiertnika Zębacza, lecz najprawdopodobniej na większość gatunków smoków również. Nawet nastawiony bojowo smok przestaje być groźny, jeśli podejdzie się go odpowiednio szybko i podrapie w czułym miejscu na szyi. Smok jest wówczas zachwycony i pada na ziemię.
Za drapaniem po szyi nie przepada Gronkiel.
Hałas[]
Nienaturalny, donośny hałas jest zgubny dla smoków. Hałas powodowany na przykład uderzeniem miecza bądź młota o tarczę powoduje u mniejszych bądź średnich smoków dezorientację i, choć nie jest do końca wyjaśnione, wydają się mieć wówczas zaburzenia widzenia.
Częściowo odpornym na hałas smokiem jest Czerwona Śmierć, w którym powoduje on tylko lekką dezorientację.
Inne słabości niektórych gatunków[]
Rozmiar[]
Wielkość danego smoka, niezależnie od tego, czy bardzo mała, czy ogromna, może być dla niego zagrożeniem.
Mały rozmiar smoka może spowodować, że nie będzie on w stanie samodzielnie żyć, walczyć i bronić się, dlatego najmniejsze gatunki smoków gromadzą się w wielkich stadach, a często nawet żyją w ukryciu. Najmniejszym poznanym smokiem jest Ognioglista, która żyje w wielkich podziemnych jaskiniach w stadach liczących setki osobników. Ognioglisty rzadko można spotkać poza jaskinią, jeśli nawet, wówczas zawsze podróżują w grupach liczących co najmniej kilka lub kilkanaście osobników. Ze względu na swoje małe rozmiary smok jest podatny na złapanie i ataki ze strony większości gatunków, również niewielkich, lecz i tak większych od Ognioglist. Z podobnym problemem mierzą się Nocne Koszmary, Straszliwce Straszliwe czy Hobgobblery.
Również największe smoki miewają problemy wynikające z ich rozmiaru i ma to kilka przyczyn. Najczęstszą jest wielka powierzchnia skrzydeł i stosunkowo niewielkie ciało, a to wszystko połączone z właściwościami aerodynamicznymi danego smoka oraz jego masą. Tajfumerang (a prawdopodobnie również Drzewokos) ma niską zwrotność, co oznacza, że podczas pikowania musi poderwać się na dostatecznej wysokości, by zdążyć i nie uderzyć w ziemię. Mniejsze smoki nie mają tego problemu, ponieważ błyskawicznie mogą przejść z lotu pionowego w poziomy, duże smoki natomiast potrzebują mnóstwa przestrzeni. Dodatkowo, wielki rozmiar może uniemożliwić bądź utrudnić smokowi latanie. W przypadku Oszołomostracha, który posiada skrzydła, lot jest niemożliwy ze względu na jego wielką masę i stosunkowo małą powierzchnię skrzydeł.
Światło[]
Istnieje wiele gatunków smoków, zwłaszcza nocnych bądź żyjących pod ziemią, którym przeszkadza światło słoneczne. Wynika to najczęściej z różnego typu nadwrażliwości na nie. Nie szkodzi im jednak słabe światło, na przykład emitowane przez pochodnię, czy delikatne oświetlenie, na przykład podczas pochmurnej pogody.
Jednym z takich gatunków jest Szeptozgon, którego skupione promieniowanie słoneczne odstrasza, stąd walka z użyciem światła jest skuteczna w przypadku tego gatunku. Albinoska odmiana Nocnych Koszmarów w ogóle nie znosi światła dziennego ze względu na swoje ekstremalnie wyczulone zmysły. Z tego powodu gatunek ten żyje pod ziemią. Wstrętem do światła charakteryzuje się również Piaskowa Zjawa, której wrażliwa skóra może ulec bolesnemu poparzeniu nawet po kontakcie z pojedynczym promieniem słońca. Smok ten, podobnie jak albinoskie Nocne Koszmary, zamieszkuje jaskinie i tunele.
Smocze jagody[]
Roślina znana pod nazwą smoczej jagody wydaje zapach, którego nie jest w stanie wyczuć nawet Gruchotnik, znany z doskonałego węchu. Smocze jagody można więc wykorzystać do oszukania smoka tropiącego, pokrywając się ich sokiem, by uniemożliwić mu złapanie śladu zapachowego.
Owoc Vanaheim[]
Roślinę tą można spotkać jedynie na wyspie Vanaheim, zamieszkaną przez smoki z gatunku Strażnik. Ponieważ smoki te są ślepe, a równocześnie muszą aktywnie strzec granic wyspy przed intruzami, polegają na słuchu i pamięci, by walczyć z obcymi, oraz na węchu, by rozpoznać swój gatunek. Jako że Strażniki żywią się owocami Vanaheim i pachną nimi, zapach tego owocu uważają za naturalny i niegroźny. Z tego powodu potarcie się sokiem tego owocu pozwala przemknąć obok Strażników, nie wzbudzając ich niepokoju.
Zobacz też[]
Pojęcia związane ze smokami | ||
---|---|---|
Ogólne | Smoki • Tresura smoków • Słabości smoków • Alfa | |
Anatomia | Anatomia smoków • Różnorodność ubarwienia smoków • Różnorodność smoczego ognia | |
Etapy rozwoju | Smocze jaja • Smocze pisklęta • Tytaniczne smoki |