Słabości smoków są to czynniki, za którymi nie przepadają smoki. Mogą to być zwierzęta, choroby, rośliny bądź czynności nad nimi wykonywane. Słabości te są wspólne dla wszystkich gatunków, choć od niemal wszystkich są wyjątki. Prócz tego, niektóre gatunki smoków mają własne, charakterystyczne tylko dla siebie słabości (są one omówione w artykułach danych gatunków).
Słabości mają ogromne znaczenie, zarówno dla ludzi (smoczych treserów oraz łowców), jak i dla samych smoków.
Niektóre ze słabości powodują choroby i z tego powodu są dla smoków szkodliwe. Niektóre powodują uśpienie czujności, przez co smok staje się mniej niebezpieczny, co można wykorzystać do bezpiecznej konfrontacji, a także tresury czy złapania smoka. Inne czynniki powodują po prostu uczucie przyjemności, co jest istotnym narzędziem w rękach jeźdźców, chcących sprawić przyjemność swojemu smokowi. Są również słabości wykorzystywane przez inne smoki oraz inne, wynikające ze smoczej anatomii.
Zwierzęta
Węgorz
Osobny artykuł: Węgorz
Szczerbatek w kontakcie z węgorzem
Smoki nie przepadają za węgorzami i zaciekle się przed nimi bronią. Wynika to z faktu, iż zjedzenie węgorza powoduje u nich chorobę - węgorzą grypę. Nie dotyczy to jednak wszystkich węgorzy, a jedynie zmorokrwistej odmiany. Antidotum na chorobę jest mieszanka różnych roślin.
Na węgorze są odporne Tajfumerangi i Śmierćipieśnie, które żywią się nimi.
Paszczon
Osobny artykuł: Paszczon
Szczerbatek zaatakowany przez Paszczona
Paszczon jest pasożytem, który sam przypomina maleńkiego smoka, jest jednak swego rodzaju pijawką. Paszczony zwykle atakują jednego smoka w grupie, trzech lub więcej. Pasożyty wczepiają się w skórę smoka, a następnie wpuszczają do jego krwioobiegu jad, powodujący zdziczenie zwierzęcia. Przestaje on rozpoznawać przyjaciół, z paszczy zaczyna wyciekać płonąca ślina, źrenice zwężają się. Pasożyty zwalczyć może sól bądź słona morska woda - Paszczony nie przepadają za nią i opuszczają ciało smoka.
Rośliny
Smocza miętka
Osobny artykuł: Smoczymiętka
Sztukamięs w kontakcie ze smoczą miętką
Smocza miętka, zwana również jako smoczymiętka, jest pierwszą poznaną przez wikingów z Berk słabością smoków. Smoki traktują ją jako rarytas, w którym lubią się wytarzać oraz który lubią wąchać, nie spożywają jej jednak. Smocza miętka powoduje rozkojarzenie smoków. Stworzenia stają się potulne i nieszkodliwe, często po kontakcie z rośliną kładą się na grzbiecie. U nieco bardziej odpornych smoków, roślina powoduje po prostu uspokojenie agresywnego charakteru bądź uciszenie hałaśliwych gatunków.
Smokiem odpornym na działanie smoczej miętki jest Szeptozgon.
Niebieski oleander
Szczerbatek chory po kontakcie z niebieskim oleandrem
Osobny artykuł: Niebieski oleander
Kwiat o niebieskich płatkach, znany jako niebieski oleander, jest groźny dla smoków. Powoduje u nich chorobę przypominającą ludzką grypę bądź przeziębienie. Antidotum na chorobę jest jad Wrzeńca.
Wrzeniec jest również jedynym gatunkiem odpornym na działanie kwiatu.
Smoczy korzeń
Agresywni Wichura i Hakokieł po kontakcie ze smoczym korzeniem
Osobny artykuł: Smoczy korzeń
Smoczy korzeń to rzadka roślina o negatywnym działaniu na smoki. Kontakt z nią powoduje, że smoki stają się agresywne i skłonne do walki. Wszystkie smoki, w pobliżu których znajduje się korzeń, zaczynają walczyć ze sobą. Antidotum na działanie korzenia jest po prostu zabranie go z dala od smoków.
Jedynym smokiem odpornym na działanie korzenia jest Gronkiel.
Sagefruit
Osobny artykuł: Sagefruit
Sagefruit
Jest to owoc, który swoim działaniem przypomina trochę smoczą miętkę. Ma on na celu nieinwazyjne unieszkodliwienie smoków, a ściślej mówiąc, ich uspokojenie bądź złagodzenie ich charakteru. Nakarmiony nim smok traci chęć do walki, przestaje być agresywny (jeśli przedtem był), a nawet traci wszelką energię i zapał bojowy.
Łatwo jednak przełamać jego działanie, ponieważ udało się to wszystkim smokom Jeźdźców, gdy pojawiła się konieczność podjęcia walki i ocalenia ich.
Smoki
Kontrola Oszołomostracha
Osobny artykuł: Oszołomostrach
Szczerbatek kontrolowany przez Oszołomostracha
Oszołomostrach jest jedynym smokiem z rodzaju alfy, którego kontroli smoki praktycznie nie mogą się przeciwstawić. O ile alfy poszczególnych gatunków bądź inni smoczy liderzy po prostu stoją na czele stada, o tyle Oszołomostrach wydaje z siebie głębokie dźwięki, przejmujące zupełnie kontrolę nad smokami i odbierające im własną wolę. Smok znajdujący się pod działaniem rozkazów Oszołomostracha ma zwężone źrenice i wypełnia wszystkie polecenia przekazane mentalnie przez alfę. W takiej sytuacji smok zupełnie traci własną świadomość i jest skłonny czynić rzeczy, których normalnie nigdy by się nie dopuścił.
Jedynym smokiem, któremu udało się sprzeciwić kontroli Oszołomostracha, jest Nocna Furia, a konkretnie Szczerbatek, którego ocaliła przyjaźń ze swoim jeźdźcem.
Wrzask Krzykozgona
Osobny artykuł: Krzykozgon
Albinoska odmiana Szeptozgona potrafi wydać z siebie ryk, który ogłusza i oszałamia inne smoki. O ile dla ludzi krzyk ten jest po prostu trudny do zniesienia, o tyle smoki są sparaliżowane, tracą nad sobą kontrolę i zdarza się, że nie są w stanie dłużej utrzymać się w powietrzu.
Śpiew Śmiercipieśnia
Osobny artykuł: Śmiercipieśń
Egzotyczny smok znany jako Śmiercipieśń swoją nazwę zawdzięcza pięknemu, aczkolwiek groźnemu dla innych smoków śpiewowi. Nie wpływa on bezpośrednio na smoki, lecz wabi je swoim pięknym, porównywanym do syreniego śpiewem. Dopiero gdy smok zostanie zwabiony, jest on atakowany przez Śmiercipieśnia.
Jedynym smokiem odpornym na działanie śpiewu Śmiercipieśnia jest Gromogrzmot, który ze względu na własny głośny ryk ma nieco słabszy słuch od innych gatunków, dlatego nie ulega śpiewowi tak łatwo.
Obiekty
Świecący punkt
Straszliwiec Straszliwy goniący światełko
Jedną z najwcześniej odkrytych słabości smoków jest poruszający się świecący punkt. Podobnie jak koty, smoki lubią gonić za światełkiem, które przypomina poruszającego się szybko insekta, lecz tak naprawdę jest tylko złudzeniem. Smoki bardzo łatwo rozkojarzyć, odwracając ich uwagę świecącym punktem i poruszać nim tak, aby smok podążał za nim. Aby stworzyć punkt świetlny, wystarczy odbić światło słoneczne czymś metalowym i nakierować światło na smoka.
Martwa strefa
Bliźniaki w martwej strefie Śmiertnika Zębacza
Choć według Pyskacza Gbura w filmie Jak wytresować smoka każdy smok posiada swoją martwą strefę - czyli kąt, pod którym smok nic nie widzi, ponieważ nie sięga tam jego wzrok - tylko Śmiertnik Zębacz jest znany z tego, że posiada martwą strefę dokładnie naprzeciw jego nosa. Chociaż pojęcie to nie pojawia się nigdzie potem w kontekście żadnego smoka, możliwe, iż wiele z nich posiada martwą strefę na przykład pod brzuchem bądź z tyłu.
Anatomia
Brak ognioodporności
Chociaż każdy smok ma ognioodporną skórę, atut ten nie dotyczy wnętrzności smoka. Smok, który zostanie trafiony nie swoim ogniem w otwartą paszczę, może zostać na chwilę spowolniony, a w ekstremalnych przypadkach uśmiercony. Sytuacja jest jeszcze gorsza, gdy atakowany smok sam ma zamiar zionąć ogniem i wydobywa gaz z wnętrza paszczy, gdy zostaje w ów gaz trafiony. Prowadzi to do zapłonu gazu i eksplozji, która zamiast wytworzyć się u wylotu paszczy, następuje znacznie głębiej, bliżej przełyku.
Czynności
Drapanie po szyi
Czkawka drapie Szczerbatka
Smoki uwielbiają drapanie po szyi, a zwłaszcza na spodzie paszczy, w miejscu, gdzie szyja łączy się z głową. Wiadomo, że sztuczka ta działa na pewno na Nocną Furię i Śmiertnika Zębacza, lecz najprawdopodobniej na wszystkie inne gatunki smoków również. Nawet nastawiony bojowo smok przestaje być groźny, jeśli podejdzie się go odpowiednio szybko i podrapie w czułym miejscu na szyi. Smok jest wówczas zachwycony i pada na ziemię.
Za drapaniem po szyi nie przepada Gronkiel.
Hałas
Nienaturalny, donośny hałas jest zgubny dla smoków. Hałas powodowany na przykład uderzeniem miecza bądź młota o tarczę powoduje u mniejszych bądź średnich smoków dezorientację i, co nie do końca jest wyjaśnione, mają wówczas zaburzenia widzenia.
Częściowo odpornym na hałas smokiem jest Czerwona Śmierć, w którym powoduje on tylko lekką dezorientację.
Inne słabości niektórych gatunków
Rozmiar
Wielkość danego smoka, niezależnie od tego, czy mała, czy wielka, może być dla niego zagrożeniem.
Ognioglisty w stadzie
Mały rozmiar smoka może spowodować, iż nie będzie on w stanie samodzielnie żyć, walczyć i bronić się, dlatego najmniejsze gatunki smoków gromadzą się w wielkich stadach, a często nawet żyją w ukryciu. Najmniejszym poznanym smokiem jest Ognioglista, która żyje w wielkich podziemnych jaskiniach w stadach liczących setki osobników. Ognioglisty rzadko można spotkać poza jaskinią, jeśli nawet, wówczas zawsze podróżują w grupach liczących co najmniej kilka lub kilkanaście osobników. Ze względu na swoje małe rozmiary smok jest podatny na złapanie i ataki ze strony większości gatunków, również niewielkich, lecz i tak większych od Ognioglist. Z podobnym problemem mierzą się Nocne Koszmary czy Straszliwce Straszliwe.
Wielki Tajfumerang z trudem podrywa się po nurkowaniu
Również największe smoki miewają problemy wynikające z ich rozmiaru i ma to kilka przyczyn. Najczęstszą jest wielka powierzchnia skrzydeł i stosunkowo niewielkie ciało, a to wszystko połączone z właściwościami aerodynamicznymi danego smoka oraz jego masą. Tajfumerang (prawdopodobnie również Drzewokos) ma niską zwrotność, co oznacza, że podczas pikowania musi poderwać się na dostatecznej wysokości, by zdążyć i nie uderzyć w ziemię. Mniejsze smoki nie mają tego problemu, ponieważ błyskawicznie mogą przejść z lotu pionowego w poziomy, duże smoki natomiast potrzebują mnóstwa przestrzeni. Dodatkowo, wielki rozmiar może uniemożliwić bądź utrudnić smokowi latanie. W przypadku Oszołomostracha, który posiada skrzydła, lot jest niemożliwy ze względu na jego wielką masę i stosunkowo małą powierzchnię skrzydeł.
Światło
Istnieje wiele gatunków smoków, zwłaszcza nocnych bądź żyjących pod ziemią, dla których zgubne jest światło słoneczne. Wynika to z częściowej ślepoty smoków i wzmożonej wrażliwości ich wzroku na światło. Nie szkodzi im jednak światło na przykład pochodni czy delikatne oświetlenie, na przykład podczas pochmurnej pogody.
Jednym z takich gatunków jest Szeptozgon, którego skupione promieniowanie słoneczne odstrasza, stąd walka z użyciem światła jest skuteczna w przypadku tego gatunku. Albinoska odmiana Nocnych Koszmarów w ogóle nie znosi światła dziennego, od którego ucieka, z tego powodu gatunek ten żyje pod ziemią.
Gatunkiem, którego przyciąga światło słoneczne, jest Krzykozgon, co jest dziwne ze względu na jego pokrewieństwo z Szeptozgonem.
Smocze jagody
Jagody znane jako smocze wydają zapach, którego nie jest w stanie wyczuć swoim węchem smok Gruchotnik, znany z doskonałego ogólnego węchu. Smocze jagody można więc wykorzystać, mianowicie pokryć się ich sokiem, by Gruchotnik nie był w stanie nas wytropić.