Tarcza

“	Gdybyś miał wybierać pomiędzy mieczem, a tarczą, wybierz tarczę.	”
—Pyskacz Gbur, Jak wytresować smoka

Astrid, Sączysmark i Czkawka z tarczami

Tarcza (ang. Shield) — oręż obronny, jak i broń najczęściej używana przez wikingów. Trzyma się ją zazwyczaj w lewej ręce (nie dotyczy to tarczy Czkawki, którą trzeba trzymać w prawej ręce, by móc z niej strzelać).

Budowa

Zasadnicza większość tarcz jest okrągła i ma niecały metr średnicy. Tradycyjne modele tarcz są wykonane z drewna, zaś ich obwódki i środek są metalowe. Na froncie tarczy znajduje się malowidło wyróżniające właściciela, o dowolnej tematyce, zazwyczaj kojarzącej się z danym plemieniem lub rejonem geograficznym.

Nowe, zaawansowane tarcze (np. tarcza Czkawki) są w większości wykonane z lekkiego, wytrzymałego metalu, np. z gronkielowego żelaza.

Zastosowanie

Tarcza ma szereg różnych zastosowań. Są to między innymi:

1. Obrona przed różnymi rodzajami broni (wikingowie zawsze chronią przede wszystkim swoje głowy, ponieważ tarcze są zbyt małe, żeby chronić większą część ciała - wyjątkiem jest Czkawka, który jest na tyle mały, by w całości schować się za swoją tarczą).
2. Atak poprzez napieranie na wroga oraz ogłuszanie uderzeniem tarczy.
3. Hałasowanie - jeśli kilkoro wikingów naraz hałasuje, uderzając bronią w tarczę, smok dezorientuje się i łatwiej go zaatakować lub ominąć.
4. Ozdoba na choinkę w czasie Migdalisk.
5. Czkawka użył tarczy do odbijania promieni słonecznych, dzięki temu zaprowadził Straszliwca z powrotem do klatki. Używał również odbitego światła do odstraszania Szeptozgonów i wabienia w pułapkę Krzykozgona.
6. Ochrona boczna oraz ozdoba statku - tarcze są przyczepiane na burtach.
7. Na tarczach malowane są portrety władców plemienia wikingów oraz ich synów.

Galeria

Tarcza Sączysmarka

Tarcza Mieczyka i Szpadki

Śledzik z tarczą

Choinka przyozdobiona tarczami

Stoick i Czkawka.jpg

Portret Stoika i Czkawki

Statek.png

Statek ozdobiony tarczami

Tarcza Czkawki

Wyrzutnia z tarczy Czkawki